سایت 100WAYS

روزی دو دوست که همسایه بودند در روستایی زندگی میکردند؛یکی از آنها باغدار بود و باغ سیب و پرتقال داشت و دوستش مزرعه ای گندم بعد از مرگ پدرش به ارث برده بود داشت ولی اولین سالی بود که مزرعه مال او بود.

در آن سال هیچکس هیچ محصولی نداشت به غیر از این مزرعه دار تازه کار و دوستش برخلاف دیگر سالها هیچ میوه ای نداشت.او از صبح تا شب در مزرعه اش کار میکرد و خد ارا شکر میکرد که به او این همه لطف داره ولی آنسوی ماجرا دوستش که خیلی به این اوضاع او حسادت میکرد بود، دوست مزعه دار فکر به سرش زد و با خود گفت :اگر محصولات او از بین برود او هم میشود مثل بقیه اتفاق خاصی که رخ نمیده!

مزرعه دار گندم های خود را درو کرد و در مزرعه گذاشته بود تا فردا آنها را به خانه ببرد.

شب شد.باغدار به مزرعه دوستش رفت و گندم های او را به آتش کشید و به خانه بازگشت. صبح روز بعد در خانه او زده میشد؛ در را باز کرد و دید مزرعه دار پشت در است از او پرسید:چکار داری؟

باغدار گفت : همون اول پیش خودم نیت کرده بودم که چون اولین باریه که محصول زمین رو برداشت میکنم نصفشو به تو بدهم ولی منو ببخش نمیدونم چی شده که مزرعه ام آتش گرفته تنها چند کیلوگندم برام باقی مونده ،سهم تو رو آوردم.

دیدگاه شما برای این مطلب چیست؟